Vanuit Haarlem…

We worden hartelijk ontvangen in de woongroep aan de Lavendelstraat. Deze gemeenschap ontstond in 1987 uit een droom en een idee. In die tijd voorzag de stad een zone voor ‘bijzondere projecten’ – ideaal voor een initiatief als dit. De groep bouwde in eigen beheer 18 appartementen, een echt zelfbouwproject. Vier daarvan worden bewust tijdelijk verhuurd. Dat zorgt voor een continue instroom van nieuwe energie: tijdelijke bewoners verblijven 2 à 4 jaar, en af en toe blijft er iemand hangen als er een plek vrijkomt.

Wat springt in het oog?

De appartementen liggen langs een centrale binnenstraat die dienstdoet als ontmoetingsruimte vóór je de buitenwereld instapt. Aan die binnenstraat grenzen ook de wasruimte, logeerkamers, een kleine kapel, het sportzaaltje en het gemeenschappelijk huis.
Opvallend: het lichtspel in het gebouw – schaduw en zonlicht wisselen elkaar af en geven het geheel een bijzondere sfeer.

Een ander detail: in de gemeenschappelijke ruimte is er géén vaatwasmachine. Bewust. Want afwassen creëert verbinding – al vindt niet iedereen dat even praktisch.

Samen tafelen doen ze op twee manieren:

Tweewekelijks aan de Grote Tafel voor wie wil.
Op andere momenten organiseert iemand spontaan een Kleine Tafel voor een beperkt groepje. Wie zin heeft, schuift aan.

Financiën en eigenaarschap

Nieuwe bewoners stappen niet in via aandelen, maar betalen een maandelijkse bijdrage volgens het aantal bewoonde m² – inclusief collectieve delen. Omdat er dus geen persoonlijke meerwaarde is bij vertrek, werd een mutatiefonds opgericht. Via investeringen wordt daarin waarde opgebouwd. Toch voelt dit voor sommige bewoners als een kwetsbaar punt.

En de toekomst?

“Hoe blijft de woongemeenschap, ook nà het vernieuwen van de woongemeenschap, een
levende woongemeenschap?” Die vraag werd besproken in de groep zonder de initiatiefnemers
en ze vonden het een “verfrissend gesprek, alsof je met je broers en je zussen of je neven en je
nichten zonder je ouders, tantes en nonkels eens mag brainstormen over je eigen dromen”. Dit
betekent niet dat ze de initiatiefnemers aan de kant willen schuiven, maar wel dat er ruimte moet
zijn voor de tweede generatie bewoners om hun droom toe te voegen aan de bestaande droom.

Zorg voor lichaam en geest

Van fitnessruimte tot kapel voor meditatie en stilte: deze plek koestert lichaam én ziel. Het is aangenaam toeven in de Lavendelstraat – een warme, inspirerende woongemeenschap.

Op naar Amsterdam: De Warren

Na een eerder karig hotelbroodje trekken we richting De Warren, een jonge woongemeenschap op een eiland dat werd gewonnen op zee – Centrum-Eiland heet het, goed bereikbaar met het openbaar vervoer. De Warren is het resultaat van een droom van een vriendengroep die iets duurzaam, sociaal en betaalbaar wilde realiseren in de hoofdstad.

Wettelijk erkend
Sinds 2025 erkent de woningwet wooncoöperaties als ontwikkelvorm. Tegen 2040 wil Amsterdam 10% van de woningen op deze manier organiseren. De Warren is één van de eerste concrete realisaties.

De cijfers:
36 wooneenheden: 12 kamers (gedeelde keuken/badkamer), 12 kleine starterswoningen (38 m²), 12 gezinswoningen (tot max. 65 m²).
Per verdieping een woonkeuken: daar eet men samen, als mini-community.
Bij een verhuis wordt binnen de verdieping gekeken of een kandidaat past.

Collectieve troeven:
Een dakterras, stille ruimte, thuiswerkplek, eventzaal, tuinzaal, ondergrondse garage, tuin en een opvallende buitentrap – collectieve ruimte is hier geen bijzaak.

Holacratisch georganiseerd
De Warren werkt met ‘cirkels’ met eigen mandaat en autonomie. Een inzetcoördinator houdt bij wie welke taak opneemt. Van bewoners wordt 3 uur per week inzet verwacht.

En de vriendschap dan?
Werkt het, samenwonen met vrienden? Volgens de Warrenaren absoluut – “als je genoeg vrienden verzamelt, is het zelfs een geweldig idee.”